Rond het jaar 1000 was Córdoba één van de belangrijkste steden ter wereld. Tegenwoordig is Córdoba een aangename en welvarende provinciestad die dankzij haar zeer rijke nalatenschap met de dag meer cultuurtoeristen trekt. En met reden, want geen enkele stad telt meer Unesco titels als Córdoba. De moskee-kathedraal, het historisch centrum, Fiesta de los Cordobeses en Medina Azahara, ze maken allemaal deel uit van het Unesco-werelderfgoed.
Rijk Moors verleden
Je kunt het je nu niet meer voorstellen maar in de 10e eeuw in de Moorse tijd was Córdoba de meest ontwikkelde en rijkste stad van Europa. Een ware metropool (in die tijd een half miljoen tot wel een miljoen inwoners) uitgerust met 700 (!) moskeeën, 600 badhuizen, tientallen scholen, duizenden paleisjes en een zeer rijk cultureel leven. De bibliotheken waren qua omvang en samenstelling in die tijd superieur aan bibliotheken elders in Europa. Gedurende 912-961 onder Abd al-Rahman III zou islamitisch Córdoba zijn hoogtepunt beleven en uitgroeien tot de hoofdstad van het westelijk kalifaat van de islam. In het oostelijk deel van de islamitische wereld nam Bagdad in die tijd deze positie. In deze periode werd ook de Grote Moskee gebouwd. In 1236 kwam aan deze glorieuze periode een einde toen Córdoba heroverd werd door de christenen. Hoewel de Moren na de christelijke inname veel rechten kwijtraakten en zich verplicht moesten bekeren, bleef de grote moskee gedurende 300 jaar onaangetast...op straffe van de doodstraf. Een kleine oplevering beleefde Córdoba tijdens de Renaissance. De fijne leerbewerking van de Andalusische stad vond toen gretig aftrek in Europa. Dankzij het toerisme beleeft Córdoba een nieuwe opleving.
Joodse wijk als entree tot de stad
In westelijk Córdoba vinden we de entree tot de oude Joodse wijk, het toeristisch hart van de stad. Wie met de trein arriveert, maakt een perfecte entree bij de poort van de wijk. Het is hier heerlijk kuieren door de smalle Andalusische straatjes en witte huizen met houten deuren waarachter kleine patios schuilgaand geurend naar geraniums en jasmijn. In tegenstelling tot de Moorse en christelijke gebouwen zijn de Joodse overblijfselen beperkt. De meeste gebouwen die je hier ziet zijn gebouwd lang nadat de Joden Spanje moesten verlaten. Toch zijn er nog een aantal prominente Joodse plekken te vinden. Een daarvan, bij de entree tot de Joodse wijk, is een standbeeld van de meest prominente Joodse zoon van Córdoba: Maimonides. Filosoof, arts en rabbijn. Daar vlakbij, in de Calle Judíos, vind je ook de 14e eeuwse synagoge. Uniek omdat ze behoort tot de enige drie oorspronkelijke synagoges die bewaard zijn gebleven in Spanje (de andere twee staan in Toledo). Een heerlijk straatje om door heen te slenteren is de Callejón de las Flores. De naam verraadt al dat hier mooie bloemen te bewonderen zijn.
Mezquita-kathedraal en de Romeinse brug
Als we de Joodse wijk in oostelijke richting door de smalle straatjes uitlopen dan staan we zonder dat we er erg in hebben bij de hoofdprijs van Córdoba: de mezquita-kathedraal. Een unicum in de wereld: een moskee waarin een kathedraal werd gebouwd. Voor die tijd, na de Reconquista, een meer dan redelijk compromis te noemen. Een deel van de pracht en en praal van de Mezquita bij deze verbouwing is helaas verloren gegaan. Desalniettemin is de inbedding van de kathedraal met stijl gebeurd onder leiding van architect Hernán Ruiz en later zijn zoon. Ingebed in de rijen van de zuilen van de oude moskee is de kathedraal een meesterwerk geworden. Maar de Mezquita is en blijft de absolute hoofdattractie. De honderden gekleurde zuilen vervaardigd van Romeinse en Visigotische gebouwen trekken met reden alle aandacht naar zich toe. Als we nog verder oostelijk opschuiven arriveren we bij de Romeinse brug die de Guadalquivir oversteekt. Opnieuw een grote toeristentrekker, je kunt er over de hoofden lopen.