Het Titicacameer (of Titikaka, zoals het ook vaak wordt geschreven) is het hoogste bevaarbare meer ter wereld. Het meer ligt voor een deel in Peru en voor een deel in Bolivia, op een hoogte van ruim 3.800 meter. In Peru is het meer tot een nationaal reservaat benoemd om de natuur en cultuur in en rondom het meer te beschermen. Het water is diepblauw, omringd door besneeuwde bergtoppen en uitgestrekte hoogvlaktes. Dit unieke landschap speelt een belangrijke rol in de Inca cultuur en is bovendien van groot ecologisch belang. Het park beschermt kwetsbare ecosystemen, waaronder rietvelden, moerasgebieden en tientallen vogelsoorten.
Een bron van leven en identiteit
Voor de inheemse gemeenschappen rondom het meer is Titicaca veel meer dan een natuurgebied. Het vormt de kern van hun identiteit, geschiedenis en dagelijkse leven. Vele dorpen leven nog altijd van visvangst, landbouw en traditionele ambachten die van generatie op generatie worden doorgegeven. De inheemse Aymara- en Quechua-volkeren beschouwen het als een heilige plek. Volgens oude legendes zou de zon zelf uit het meer zijn opgestegen, en het zou de geboorteplaats zijn van de Inca-beschaving. Deze spirituele betekenis is nog steeds voelbaar wanneer je de eilanden bezoekt of lokale rituelen meemaakt.
Eilanden vol cultuur
Binnen het nationale park liggen verschillende bijzondere eilanden, elk met hun eigen cultuur en tradities. Bekend zijn de eilanden van de Uros, die volledig zijn gebouwd van riet en drijven op het water. Hier wonen families die hun huizen, boten en zelfs scholen van riet hebben gemaakt. Ook het eiland Taquile is een bezoek waard: het staat bekend om zijn unieke textielkunst, die door de UNESCO is erkend als immaterieel erfgoed. Bezoekers kunnen hier overnachten bij families thuis en zo een glimp opvangen van het traditionele leven op het meer.