Rond het jaar 1000 was Córdoba één van de belangrijkste steden ter wereld. Tegenwoordig is Córdoba een aangename en welvarende provinciestad die dankzij haar zeer rijke nalatenschap met de dag meer cultuurtoeristen trekt. En met reden want geen enkele stad telt meer Unesco titels als Córdoba. De moskee-kathedraal, het historisch centrum, Fiesta de los Cordobeses en Medina Azahara maken allemaal deel uit van het Werelderfgoed.
Rijk Moors verleden
Je kunt het je nu niet meer voorstellen maar in de 10e eeuw in de Moorse tijd was Córdoba de meest ontwikkelde en rijkste stad van Europa. In die tijd een ware metropool van een half miljoen tot zelfs een miljoen inwoners uitgerust met wel 700 moskeeën, 600 badhuizen, tientallen scholen, duizenden paleisjes en een zeer rijk cultureel leven. De bibliotheken waren qua omvang en samenstelling superieur aan bibliotheken elders in Europa. Gedurende 912-961 onder Abd al-Rahman III zou islamitisch Córdoba zijn hoogtepunt beleven en uitgroeien tot de hoofdstad van het westelijk kalifaat van de islam. Bagdad nam in die tijd deze positie in in het oostelijk deel van de islamitische wereld. In die periode werd ook de Grote Moskee gerealiseerd. In 1236 kwam aan deze glorieuze periode een einde toen Córdoba heroverd werd door de christenen. Hoewel de Moren na de christelijke inname veel rechten kwijtraakten en zich verplicht moesten bekeren, bleef de grote moskee gedurende 300 jaar onaangetast op straffe van de doodstraf. Een kleine oplevering beleefde Córdoba tijdens de Renaissance. De fijne leerbewerking van de Andalusische stad vond toen gretig aftrek in heel Europa. Met name dankzij het toerisme beleeft Córdoba een nieuwe opleving.
Joodse wijk als entree tot de stad
In westelijk Córdoba vinden we de entree tot de oude Joodse wijk, het toeristisch hart van de stad. Wie met de trein arriveert maakt een perfecte entree bij de poort van de wijk. Het is hier heerlijk kuieren door de smalle Andalusische straatjes en witte huizen met houten deuren waarachter kleine patios schuilen geurend naar geraniums en jasmijn. In tegenstelling tot de Moorse en christelijke gebouwen zijn de Joodse overblijfselen beperkt en de meeste gebouwen die je ziet zijn gebouwd lang nadat de Joden Spanje moesten verlaten. Toch zijn er nog een aantal prominente Joodse plekken te onderscheiden. Een daarvan is een eerbetoon in de vorm van een standbeeld bij de entree tot de Joodse wijk van de meest prominente Joodse zoon van Córdoba: Maimonides - een filosoof, arts en rabbijn. Daar vlakbij in de Calle Judíos vinden we tevens de 14e eeuwse synagoge. Uniek omdat ze behoort tot de enige drie oorspronkelijke synagoges die bewaard zijn gebleven in Spanje (de andere twee staan in Toledo). Een heerlijk straatje om door heen te slenteren is de Callejón de las Flores. De naam verraadt al dat hier mooie bloemen te bewonderen zijn.
Mezquita-kathedraal en de Romeinse brug
Als we de Joodse wijk in oostelijke richting door de smalle straatjes uitlopen dan staan we zonder dat we er erg in hebben bij de hoofdprijs van Córdoba: de mezquita-kathedraal. Een unicum in de wereld: een moskee waarin een kathedraal werd gebouwd. Voor die tijd, na de Reconquista, een redelijk compromis te noemen, hoewel een deel van de pracht en en praal van de Mezquita bij deze verbouwing verloren is gegaan. Desalniettemin is de inbedding van de kathedraal met stijl gebeurd onder leiding van architect Hernán Ruiz en later zijn zoon. Ingebed in de rijen van de zuilen van de oude moskee is de kathedraal een meesterwerk geworden. Maar de Mezquita is en blijft de absolute hoofdattractie. De honderden gekleurde zuilen vervaardigd van Romeinse en Visigotische gebouwen trekken met reden alle aandacht naar zich toe. Als we nog verder oostelijk opschuiven arriveren we bij de Romeinse brug die de Guadalquivir oversteekt. Opnieuw een grote toeristentrekker, je kunt hier op de hoofden lopen.